Na današnji dan, 04. marta 1193. godine, preselio je na Ahiret Salahudin Ejubi.
Salah ad-Din Jusuf ibn Ejub – صلاح الدين يوسف بن أيوب; (rođen 1138 – 4. mart 1193), u islamskom svijetu je poznat kao Salahudin Ejubi a na zapadu kao Saladin.
Bio je prvi sultan Egipta i Sirije i osnivač Ejubijske dinastije, koja je dobila ime po njegovom ocu.
Kao sunitski musliman kurdskog porijekla, Salahudin Ejubi je predvodio muslimanski otpor evropskim križarima u Levantu.
Na vrhuncu svoje moći, njegov sultanat je obuhvatao Egipat, Siriju, Mesopotamiju, Hidžaz (Arabija), Jemen i druge dijelove sjeverne Afrike.
Oslobođenje Jerusalima 1187. godine, je nešto po čemu je posebno poznat u islamskom svijetu a istorija je zabilježila da se zbog toga smijao onog dana kada je preselio.
Oslobođenje Jerusalima
Nakon što je napustio Nusejri Planine, Salahudin se vratio u Damask. Turan-šaha je ostavio kao glavno-komandujućeg u Siriji, i samo sa ličnom pratnjom se uputio u Kairo. U roku od dvije naredne godine rekonstruisao je Kairo i učvrstio vanjske zidine grada. Po njegovom naređenju izgrađen je bunar “Bir Jusuf” (Jusufov Bunar), veliki most na drevnom gradu Giza, i dosta drugih manjih arhitektonskih obnavljanja i izgradnji. U Novembru 1177. godine krstaši su prekršili primirje upadajući u Damask, a zatim poslali veliku vojsku prema Sirijskoj utvrdi Harem, sjeverno od Halepa tako da je Sjeverna Palestina ostala sa veoma malom vojskom za odbranu. Salahudin je to iskoristio i poslao vojsku koja je brojala 26 000 vojnika od kojih je osam hiljada bilo iz elitnog odreda a ostatak je činila vojska robova iz Sudana. Prvo su zauzeli Eškalon, zatim Remlu, a onda se stacionirali pred kapijom Jerusalima.
Bitka i primirje sa Boldvinom
Ejubijska vojska, na čelu sa Salahudinom, je dozvolila Boldvinu IV, kralju Jerusalima, da zajedno sa templarima iz Gaze, uđe u Aškalan. Iako je ta krstaška vojska brojala samo 375 vitezova, Salahudin ih nije napao radi visoko-rangiranih generala koji su bili među njima.
25 Novembra, dok je većina Ejubijske vojske bila odsutna, Salahudin i njegovi ljudi su iznenada napadnuti u blizini Remle. Prije nego što su se organizovali, krstaška vojska ih je razbila, Salahudinova lična garda je pobijena i on je umalo izbjegao smrt, i sa preostalim vojnicima odjahao u Egipat.
Međutim ubrzo je organizovao vojsku i u ljeto 1178, upao je u Hims i zarobio mnogo krstaša. Ubrzo nakon toga ejubijski obavještajci informišu Salahudina o namjerama krstaša da napadnu Siriju. Salahudin je naredio generalu Faruk-šahu da čuva zidine Damaska sa hiljadu vojnika i da se, čim se krstaši pojave, povuku i da zapale vatre na vrhovima brda, nakon čega bi Salahudin ponovo napao Jerusalim.
U Aprilu 1179. krstaši, na čelu sa kraljem Boldvinom, prebrzo i potcjenjujući neprijatelja napadaju na utvrde Faruk-šaha i gube bitku. Nakon ove vijesti Salahudin od Egipta traži pojačanje za konačni obračun, gdje mu se odaziva 1500 konjanika koje mu je poslao Al Adil.
Salahudin je osvojio skoro sve gradove “Kraljevstva Jerusalimskog” do 2. oktobra 1187 kada je započeta opsada Jerusalima. Prije opsade, Salahudin je naredio predaju grada koja je odbijena.
Nakon opsade, sklopljen je ugovor sa Bejlijanom Ibelinskim, braniocem grada, da se puste da odu svi oni koji žele iz grada uz otkupninu.
Salahudin pušta mnoge da odu i bez otkupnine, čime je završeno “Kraljevstvo Jerusalimsko”, i Jerusalim je ponovo bio u rukama Muslimana.
Smijeh u danu smrti
4.marta 1193.godine, pred svoje preseljenje na Ahiret, Salahudin Ejubi se zadovoljno smijao, onako kao nikada do tad. Pitali su ga zašto se smije u takvom stanju, a on je odgovorio: “Jer ću se sresti sa Poslanikom Muhammedom a.s. – pa kada me bude pitao šta sam učinio za Ummet reći ću mu: Oslobodio sam mjesto odakle si učinio Mi’radž.”
