Kur një fëmijë lind, ai fillon të njohë mjedisin e dhe funksionin e tij me sy kureshtarë. Ndërkohë, që vazhdon të rritet ngadalë; fëmijëri, rinia,… Në këtë mënyrë çdo njeri kalon në procesin e njohjes dhe e të kuptuarit të vetvetes dhe mjedisit ku ka lindur. Ky proces sjell me vete aventurën e “e të kuptuarit”, që ne e quajmë ndërgjegjësim. Duke njohur veten kjo aventurë fillon me pyetjet themelore që ne bëjmë përse e jetojmë këtë jetë. Të jemi në gjendje të menaxhojmë procesin në mënyrë korrekte dhe t’u përgjigjemi pyetjeve tona për të gjetur përgjigje specifike, duhet të përdorim sytë, veshët dhe atë që shohim dhe dëgjojmë.
Ky udhëtim në të cilin ne përpiqemi t’i japim kuptim jetës si një çështje natyrore, në jetën tonë kemi disa karakteristika që na jepen, shumica e të cilave nuk janë të ndryshueshme, si gjinia jonë, data e lindjes, familja në të cilën kemi lindur, kombësia, gjuha dhe raca jonë, mund të llogariten në këtë grup. Në jetën tonë këto karekteristika, nuk janë të ndryshueshme, dhe nuk përcaktohen nga preferencat dhe nga vullneti ynë.
Ne nuk jemi përgjegjës dhe asnjëra nga këto nuk është e mirë apo e keqe. Të qenit mashkull ose femër, as i kësaj race dhe as i asaj race nuk është arsye për epërsinë tonë, që është pjesë e ekzistencës sonë.
Në jetë duhet të fokusohemi veçanërisht në vullnetin e pranisë dhe ndërgjegjësimit tonë. Pjesa e jona që na bën ata që jemi dhe formësohet si rezultat i vendimeve dhe sjelljeve tona, formëson personalitetin dhe karakterin tonë, i cili zhvillohet në varësi të zgjedhjeve tona dhe është pjesë e identitetit tonë. Për këtë arsye, në çdo skenë që na hapet gjatë gjithë jetës tonë, ne bëjmë një zgjedhje duke mbajtur qëndrimin për të drejtën ose të gabuarën, të mirën ose të keqen, të bukurrën ose të shëmtuarën, drejtësinë ose mizorinë, domethënë duke përdorur vullnetin tonë shfaqim një sjellje dhe veprim në përputhje me rrethanat.
Kështu jeta jonë merr kuptim si një kombinim i këtyre, ku ka mirësi, bukuri, të vërtetë dhe lumturi. Ndërsa ata që janë të gatshëm të mbajnë qëndrim për drejtësi janë të lumtur; Ata që qëndrojnë në favor të së keqes, mosmarrëveshjes dhe mizorisë do të jenë të mjerë. Në këtë pikë, “vullneti” i përfundimit tonë bëhet shumë i rëndësishëm.
Ne duhet ti kushtojmë vëmendje të veçantë Fuqisë Krijuese. Sepse kjo përbën thelbin dhe bazën e ekzistencës dhe të vetëdijes sonë. Ajo që na krijon me këtë natyrë kurioze janë gjërat që Ai krijon rreth nesh. Fuqia Krijuese, e cila na zbulon fuqinë dhe fuqinë e tij në univers, hap pas hapi, dhe na sprovon me mundësitë që ofron dhe zgjedhjet me të cilat na përballë, është i vetmi hyjni, krijuesi i jetës dhe i gjithçkaje: Allahu.
