Jeta e kësaj bote është në thelb një aventurë udhëtimi për jetën e përtejme, dhe jeta e përtejme është e domosdoshme për rendin e botës. Njeriu e arrin jetën e tij të përtejme përmes besimit në këtë botë, robërisë së tij dhe sjelljes së tij të vlefshme të stolisur me moral. Ai i jep kuptim dhe strukturon botën e tij dhe jetën e tij të përtejme me besimin e tij të fortë. Në këtë kontekst, vetëdija e Ahiretit i jep qenieve njerëzore forcën për të vlerësuar botën tjetër në tërësi dhe për të arritur ekuilibrin, për të drejtuar jetën e kësaj bote, që është fusha e botës së përtejme. Vetëdija e Ahiretit u siguron gjëra të mira si ruajtja e njohurive për jetën, mbajtja gjallë e vetëdijes së vetëllogaritjes dhe arritjen e pjekurisë morale. Një person që ka vetëdijen për jetën e përtejme e kupton se drejtësia absolute do të shfaqet dhe se asnjë e mirë apo e keqe nuk do të kaloj pa u llogaritur. Duke forcuar ndjenjën e përgjegjësisë, ai fokusohet në veprime që mund të arrijnë lumturinë e përjetshme.
Besimi në jetën e përtejme, i cili është një nga bazat e besimit sipas besimit islam, përmendet së bashku me besimin në Allahun në shumë ajete. Mund të përmendim këtë ajet : “I besojnë All-llahut dhe ditës së gjykimit këshillojnë për të mirë dhe largojnë nga të këqijat, përpiqen për punë të dobishme, edhe ata janë prej të mirëve.” ( Ali Imran 114 )
Nga Ebu Hurejra r.a. transmetohet se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. ka thënë: “Kush beson në All-llahun dhe në Ditën e Gjykimit, le të flasë mirë ose le të heshtë.”
(Muttefekun alejhi) Siç thuhet në hadithë, vetëdija e botës së përtejme drejton sjelljet individuale dhe shoqërore të njerëzve; Ai tregon se është një parim i rëndësishëm që prek ligjin e Allahut, njerëzit e tjerë dhe gjithë universin e ekzistencës.
Vetëdija e jetës së përtejme është ajo që rrënjos te njeriu se të gjitha veprimet janë për një qëllim të lartë dhe i jep kuptim jetës së tij.
Me mesazhin e tij hyjnor se ka një jetë që na pret pas kësaj bote: “Dhe përgatituni me furnizim (për rrugë), e furnizimi më i mirë është devotshmëria, e ju të zotët e mendjes kini dronë Time.”( El-Bekare 197 ) Është një ndërgjegjësim që ofron që një musliman të jetoj me vetëdijen për jetën e përtejme. Nga Ebu Ja’la Shedad ibn Evs r.a. përcillet se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. ka thënë: “Njeri i mençur është ai që e kontrollon vetveten dhe punon për jetën pas vdekjes, kurse njeri i dobët është ai që ndjek dëshirat e epshit të vet dhe pa arsye (pa kurrfarë merite) shpreson se All-llahu do t’ia falë.” (Transmeton Tirmidhiu) Ai qëndron larg nga e keqja me përkujtimin pejgamberik. Ai e ndërton jetën e tij të kësaj bote mbi vepra të mira si ndarja dhe bashkëpunimi dhe parimet morale si vërtetësia dhe mëshira.
Vetëdija për jetën e përtejme i mëson njerëzit të qëndrojnë larg teprimeve dhe të veprojnë me maturi dhe konsistencë. Për të shmangur mbajtjen rob të emocioneve të këqija si urrejtja; mëria, zilia … Vetëdija përcakton orientimin për sjelljet e mira si falja, mëshira, tolerimi …
Kështu, një person mund të mbrojë veten, familjen dhe mjedisin e tij duke jetuar në përputhje me parimet e mira morale.
Një person që përvetëson ndërgjegjen e jetës së përtejme si fjalën e tij, përpiqet të jetë i virtytshëm dhe i moralshëm, të respektojë të drejtat dhe ligjet, të respektojë të tjerët, me pak fjalë, të dashurojë për hir të Krijuesit.
Një shoqëri me vetëdije për jetën e përtejme :
“Ju jeni populli më i dobishëm, i ardhur për të mirën e njerëzve, të urdhëroni për mirë, të ndaloni nga veprat e këqija dhe të besoni në All-llahun.” (Ali Imran 110) Siç thuhet dhe në ajet, është një shoqëri që ka veçorinë e dhënies së shembullit për të gjithë njerëzit.
Pa dyshim, një person do të fitojë ose humbë jetën e përtejme me atë që bën ndërsa është në tokë. Në këtë aspekt, nuk është e mundur të ndash këtë botë dhe botën tjetër. Një person mund ta drejtojë jetën e kësaj bote vetëm me vetëdijen për jetën e përtejme dhe
mund ta bëjë atë një vend të jetueshëm. Prandaj, është e rëndësishme të jetosh një jetë pa harruar ekuilibrin e kësaj bote dhe të botës tjetër. Në këtë kontekst, përshkrimet që na ofron Kur’ani për jetën e kësaj bote si “lojë dhe argëtim”, “stoli dhe mburrje”, “rival për pasuri, fëmijë dhe ndikim”, “përfitim i përkohshëm dhe mjet mashtrimi” janë kuptimplotë.
Për më tepër : “Dhe me atë që të ka dhënë All-llahu, kërko (ta fitosh) botën tjetër, e mos lë mangu atë që të takon nga kjo botë, dhe bën mirë ashtu siç të ka bërë All-llahu ty, e mos bën të këqija në tokë, se All-llahu nuk i do çrregulluesit.” (Kasas 77) Dhe Pejgamberi ynë tha: “O Allah, na jep të mira në këtë botë, të mira në botën tjetër dhe na ruaj nga dënimi i xhehenemit!” (Transmeton Muslimi)
Dhe e mbyllim me këtë lutje të Pejgamberit që u kujton njerëzve se ata duhet të jetojnë duke marrë parasysh ekuilibrin e kësaj bote dhe të botës tjetër.
