Ka shumë mençuri, urtësi dhe përfitime për individët dhe shoqëritë për gjërat që janë të pëlqyera që ne t’i bëjmë dhe gjërat që nuk janë të pëlqyera që ne të bëjmë në Islam. Në urdhërat dhe ndalesat e Allahut, asgjë nuk është e rastësishme dhe nuk është pa një qëllim të caktuar. Feja jonë dëshiron që individi të jetë harmonik, i besueshëm dhe tolerant në shoqëri. Për këtë qëllim ka vendosur norma. Një nga qëllimet e adhurimit është të ndihmojë besimtarët të qëndrojnë larg së keqës dhe mos të shkelin të drejtat e njerëzve të tjerë.
Në fakt, ajeti që thotë se agjërimi është i detyrueshëm e shprehet kështu :
“O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm.” Sure el-Bekare 183
Si arsye pse është bërë obligim agjërimi është që njeriu të largohet nga gjërat e këqija dhe të ndaluara. Muslimani duhet të mbajë nën kontroll dëshirat e tija, të folurit, të përmirësojë karakterin dhe moralin e tij dhe të fitoj aftësinë për t’u kujdesur për veten.
Ramazani, sulltani i njëmbëdhjetë muajve, është një kohë e virtytshme kur agjërimi është i detyrueshëm dhe e gjithë bota Islame ka mundësi të pastrohet. Ky muaj i shenjtë mëson të gjithë ata që besojnë shumë gjëra për jetën, si urinë, bashkëpunimin, solidsritetin, durimin…
Besimtarët që agjërojnë i kushtojnë vëmendje të veçantë adhurimit të tyre gjatë Ramazanit në krahasim me muajt e tjerë dhe përpiqen më shumë për të falur pesë namazet ditore. Kështu që Ramazani është për ata që kanë për qëllim të fillojnë të falin namazin dhe të vazhdojnë adhurimet e tyre bëhet burim i lidhjës së tyre më shumë me Islamin.
Adhurimet janë hija e besimit të njeriut, pra diçka që ekziston në botën metafizike, mbi jetën fizike. Ekzistenca e adhurimit është shfaqja e besimit në botën fizike, shndërrimi i besimit në veprim.
Ashtu si secili adhurim, ashtu edhe agjërimi ka shpirt. Dimensioni tjetër i këtij adhurimi është se i drejton njerëzit drejt moralit. Ai gjithashtu luan një rol të rëndësishëm në organizimin e marrëdhënieve me njerëzit në bashkësinë shoqërore sipas parimeve morale.
Agjërimi është një formë adhurimi që ndryshon rrjedhën normale të jetës së njerëzve të sotëm, jeta e të cilëve është kthyer në një rutinë. Para së gjithash, agjërimi, i cili ndryshon orët e ngrënies dhe pirjes së individit, ndryshon edhe modelin e gjumit.
Allahu i Madhëruar i krijoi robërit e Tij nga asgjëja dhe i krijoi në një sistem madhështor.
Ai u kërkoi robërve të tij, të cilët i pajisi me bekimet e tij, që të adhuronin, lavdëronin dhe falënderonin për furnizimin që i dha. Edhe agjërimi i ndihmon njerëzit për të lavdëruar Zotin për bekimet e bukura që Ai ju ka dhënë.
Një musliman që e kupton siç duhet Ramazanin e interpreton rrjedhën e natyrës më me kujdes përmes iftarit dhe syfyrit. Personi që ngrihet për syfyr merr pjesën e tij nga drita dhe bekimet e mëngjesit dhe bëhet i vetëdijshëm për momentin kur perëndon dielli duke e prishur agjërimin. Aq sa sipas asaj që është transmetuar nga Enes (r.a) Pejgamberi (a.s) në lidhje me rëndësinë e syfyrit ka thënë: “Çohuni në syfyr, sepse në syfyr ka bereqet”. (Transmeton Muslimi)
Me ardhjen e Ramazanit, besimtarët bashkohen ne sofrat e iftareve, në namazin e teravive, në xhami apo shtepi për të lexuar mukabale. Kështu, muaji i Ramazanit i bashkon besimtarët me mënyrat e tija unike të adhurimit dhe ndan dashurinë e tyre me njëri-tjetrin.
Myslimanët ftojnë njëri-tjetrin në shtëpitë e tyre për iftar. Të afërmit, bashkëshortët dhe miqtë që takohen në sofrat e Ramazanit, të cilat janë mjet shpërblimi, do t’ua lehtësojnë mallin dhe do ta realizojnë një akt që siguron lidhje të forta farefisnore dhe inkurajon komunikimin, unitetin dhe solidaritetin mes njerëzve.
