Ndjenja e pavlefshmërisë është një vetë-perceptim në të cilin individi ndihet i paplotë nga njerëzit e tjerë. Ndjenjat e pavlefshmërisë janë llojet e emocioneve që do të bëjnë që një person të ndihet i parëndësishëm, i paqëllimshëm, mendim negativ për vetëbesimet afatgjata në vetvete dhe të mos jetë në gjendje t’i atribuojë vetes gjëra të bukura dhe pozitive. Ne hulumtuam konceptin e pavlefshmërisë dhe fenomenin e vlerës për ju.
Ndjenja e pavlefshmërisë është një vetë-perceptim në të cilin individi ndihet i paplotë nga njerëzit e tjerë.
Ndjenja e pavlefshmërisë është një emocion që e bën një person të ndihet i parëndësishëm, i pa qëllim, negativ në vetëbesimin e tij afatgjatë dhe paaftësia për t’i atribuar vetes gjëra të bukura dhe pozitive.
Ndjenjat e pamjaftueshmërisë dhe pavlefshmërisë në përgjithësi lindin nga edukimi, mjedisi dhe marrëdhëniet familjare të një personi, por mund të lindin edhe nga pushimet që ndodhin në një moment të caktuar të jetës.
Sigmund Freud, i cili kreu një nga veprat më me ndikim të psikologjisë, zhvilloi konceptet e egos , id dhe superego në kërkimin e tij mbi analizën strukturore të mendjes.
Ndër këto, egoja (vetja) përfshin objekte themelore abstrakte si vetëvlerësimi, respekti për veten dhe dashuria për veten. Shumë pak ose shumë nga kjo do të shkaktojë probleme të caktuara për personin. Tek njerëzit egoja e të cilëve është e pazhvilluar, mbizotërojnë ndjenjat e pavlefshmërisë për veten, mosrespektimit dhe dashurisë për veten.
Sipas psikologes eksperte Tülay Kök, ndjenja e pavlefshmërisë është një ndjenjë që është më e përhapur dhe është rezultat i skemave të moshës më të hershme që pushtojnë gjithë ekzistencën e një personi. Të ndihesh i pavlerë është një gjendje e të qenit, por ndjenja e papërshtatshmërisë është një ndjenjë që shfaqet kur një performancë pritet nga personi.
Ndjenja e pamjaftueshmërisë është një situatë që lidhet më shumë me skemën e dështimit, me skemën e impotencës dhe me skemën e përsosmërisë. Pritet, që kur pritet të bëjmë diçka, i përket viteve të hershme të fëmijërisë, të cilat formohen për moshat e mëvonshme sesa të hershme, pra moshat 0-12 vjeç.
Nuk ka gjë të tillë që të jesh i kënaqur me gjithçka që i jep vlerë vetes. Një person natyrshëm mund të jetë i pakënaqur, ose i trishtuar herë pas here.
Vlerësimi do të thotë të mos lejojmë që pakënaqësia që ndjejmë dhe negativitetet që hasim të na heqin të drejtën për të jetuar.
Ndjenja e të qenit i vlefshëm, për një person, do të thotë të jesh në gjendje të thuash : “Unë kam të drejtë ta shijoj këtë moment” dhe “Unë e meritoj këtë”. Paqja e mendjes qëndron pas bërjes së njerëzve të ndihen të vlefshëm.
Ndjenja e vlerës së një personi është një gjendje, një vetëdije, një gjendje ndërgjegjësimi që del nga të qenit i vetëdijshëm për të drejtat dhe detyrat e krijuara nga zotërimi i hapësirës që ai zë në këtë botë.
“Trupi i njeriut është një vend, nëse e edukoni qytetërohet, nëse nuk e edukoni, shndërrohet në pyll. Ligjet e pyllit zbatohen vetëm në pyll”. (İbn Arabi)
Qeniet njerëzore nuk e kanë luksin të lënë mbas dore mendjet, zemrat, njohuritë dhe marrëdhëniet e tyre. Ato që cekëm më parë janë nevoja të dorës së parë që nuk duhen anashkaluar.
Pra, si e vlerësojmë veten? Përgjigja e parë për këtë është; Do të thotë “lexim” dhe “marrje informacioni”. Një person aq më shumë e njeh veten aq më shumë e vlerëson. Kriteri i parë për të vlerësuar veten është “leximi”.
Si rezultat i zbatimit të njohurive të marra nga leximi në jetën tonë, marrëdhëniet tona shoqërore dhe individuale bëhen në një rrugë të caktuar. Kjo situatë është edhe forma e parë e vlerës që i japim vetes.
Disa përvoja negative të fëmijërisë mund të lënë një shenjë të përhershme tek një person. Fëmijët që abuzohen ose kritikohen shpesh nga prindërit e tyre ose kujdestarët e tjerë mund t’i bartin këto ndjenja të pavlefshmërisë në moshën madhore.
Për shkak të emocioneve negative: duke e parë veten si fajtor: Njerëzit mund të lidhin ngjarje ose emocione negative me veten e tyre. Njerëzit që priren t’i atribuojnë vetes negativitete të tilla, gjithashtu kanë më shumë gjasa të përjetojnë simptoma të depresionit së bashku me pavlefshmërinë.
Kritika në jetën e kaluar: Njerëzit që janë kritikuar shpesh nga të tjerët në të kaluarën mund të mos gjejnë një arsye për t’u ndjerë të vlefshëm. Përvojat negative në të cilat një person poshtërohet ose i nënshtrohet kritikave nga të tjerët, një ndjenjë e pavlefshmërisë jep.
Nuk jeni në gjendje të përballoni stresin: Mund të keni probleme në përballimin e stresit. Stresi akut dhe kronik mund të ndikojnë negativisht në perceptimin e një personi për veten e tyre. Një ndjenjë e pavlefshmërisë mund të ndodhë pasi keni përjetuar një problem serioz si problemet financiare, divorci ose humbja e punës.
Shëndeti mendor: Një person mund të mos jetë në gjendje të dalë nga gjendjet e gjata emocionale. Çrregullimet e humorit si depresioni shpesh shfaqen me simptoma të tilla si turpi, faji, pashpresa dhe pavlefshmëria.
Simptoma të tilla e bëjnë të vështirë menaxhimin e detyrave normale të përditshme.
Hulumtimet tregojnë se çlirimi i emocioneve dhe shkruarja e tyre në një ditar personal është thelbësore që njerëzit të përcaktojnë veten e tyre. Mbani një ditar, lironi emocionet tuaja.
Kushtojini vëmendje zërit tuaj të brendshëm. Ju mund të jeni shumë kritik ndaj vetes. Në vend të kësaj, afrojuni vetes me fjalë dhembshurie.
Bëni një listë të pikave tuaja të mira.
Jini në marrëdhënie që ju përgëzojnë dhe vlerësojnë.
