Već nedjeljama u redakciju Antene M stižu informacije da se u Vraneškoj dolini, valjda najljepšem dijelu bjelopoljske opštine, dešava nešto uznemirujuće i potencijalno opasno: pored saobraćajnice koja povezuje Bijelo Polje i Pljevlja neko postavlja table sa izmišljenim nazivima mjesta!? Šta je intencija ove akcije nepoznatih (?) kreatora novih toponima lako je zaključiti upoređivanjem zvaničnih, viševjekovnih naziva sela, sa novokomponoanim, ovogodišnjim.
Tako su, prekonoć, Muslići, Babajići, Čokrlije… postali Ninkovići, Novo Selo, Vranštica! Dakako, nazivi su ispisani samo na ćirilici, valjda da bi se stranci koji prolaze tim putem lakše orijentisali.
Za one koji slabije poznaju istoriju i geografiju, Vraneška dolina je do prije vijek bila kraj u kojem su živjeli ljudi islamske i hrišćanske vjere, a po popisu iz 1913. jasna većina bili su muslimani. Nakon 1924. i masakra u Šahovićima (današnje Tomaševo), Vraneška dolina gotovo je ostala bez “muhamedanaca”.
Ramo Hasanbegović Sejdović bio je jedan od rijetkih ljudi islamske vjere koji se, nakon kratkog izbjeglištva, vratio da do smrti živi u selu Mahala, pored Pavinog Polja. Kao svojevrstan raritet ali i slika potpuno drugačijih međuvjerskih odnosa u socijalsitičkoj Crnoj Gori, od onih u Kraljevini SHS, svjedoči podatak da je u cijelom kraju omiljeni Ramo sahranjen u pravoslavnom groblju u Pavinom Polju. Danas, i pored činjenice da na pavinopoljskom groblju počiva jedan musliman i brojni Crnogorci, na ulazu stoji tabla “Srpsko pravoslavno groblje”.
Tragom informacija koje su stigle u našu redakciju, Antena M obratila se nadležnima u bjelopoljskoj opštini. Potvrđeno nam je da su i oni dobili veliki broj usmenih i pisanih pritužbi i da su uradili sve što je u njihovoj nadležnosti. Obavijestili su policiju, na teren poslali inspekcije i dali nalog Sekretarijatu za saobraćaj da reaguje. Table sa preimenovanim nazivima mjesta uklonjene su i narednih dana biće postavljene nove, sa zvaničnim nazivima.
Prema informacijama kojima raspolaže Antena M, policija je, po nalogu tamošnjeg tužilaštva, ispitala osobe osumnjičenih da su zamijenile zvanične oznake sa nazivima mjesta. Navodno, ispitani su se bukvalno rugali policiji i tokom saslušanja i cinično optuživali za “pokrštavanje” toponima ljude poznate upravo po građanskom opredjeljenju.
Da li je promjena naziva mjesta samoinicijativna akcija pojedinaca ili dio šireg scenarija; da li se slučajno ili namjerno sve dešava uoči stote godišnjice strašnog masakra u Šahovićima; da li je cilj ovakvih poteza podizanje tenzija u opštini mješovitog sastava stanovništva … Na ta pitanja odgovore treba da daju institucije, a ne vrijeme.
Opštinski organi i policija, po svemu što smo uspjeli da saznamo, profesionalno su obavili svoj dio posla. Na potezu je Tužilaštvo. Koje treba da odluči da li će ovaj slučaj tretirati kao običan prekršaj ili kao, recimo, krivično djelo samovlašća. Ili će, kao toliko puta dosad, na sirovi nacionalšovinizam i očiglednu vjersku netrpeljivost koji uznemiruju svakog civilizovanog građanina, reagovati – “otvaranjem izviđaja” koji nikada neće biti okončan pronalaženjem i procesuiranjem odgovornih.
